Konieczność wybudowania wiaduktu nad linią kolejową numer 14 wynikała z dużego natężenia ruchu na istniejącym tam wcześniej przejeździe kolejowym. W wyniku analiz zdecydowano, że najlepszym rozwiązaniem dla zakorkowanej ulicy byłoby skrzyżowanie dwupoziomowe. Prace rozpoczęto w 1980 roku, a ostatnie poprawki wykonano w 1983 r., już po oddaniu obiektu do użytku. Konstrukcję wiaduktu wykonano jako dziewiętnastoprzęsłową o schemacie statycznym ciągłym, z belek prefabrykowanych strunobetonowych typu korytkowego (BSK). Przęsła skrajne mają rozpiętość teoretyczną po 17,9 m, zaś przęsła pośrednie po 18,3 m, a całkowita szerokość wiaduktu wynosi prawie 17,1 m. Przyczółki pełnościenne, mury oporowe oraz filary słupowe zwieńczone oczepami wykonano jako monolityczne żelbetowe. Podpory posadowiono na palach wierconych o średnicy 1,5 m. Od strony dworca wydzielono chodnik dla pieszych o szerokości 2,4 m. Po drugiej stronie równolegle do wiaduktu przebiega kładka dla pieszych o osobnej konstrukcji nośnej. Należy nadmienić, że ze względu na raczej złe doświadczenia z belkami typu korytkowego większość obiektów tego typu w kraju zostało już rozebranych.
TYP OBIEKTU: wiadukt drogowy
PRZESZKODA: linia kolejowa nr 14
KONSTRUKCJA: betonowa
Schemat statyczny: belkowy, ciągły
Dźwigary główne: belki prefabrykowane BSK
GEOMETRIA:
Liczba przęseł: 19 (17,90 + 17x18,30 + 17,90 m)
Długość całkowita: 347,65 m |
| Widok z boku na podporę pośrednią |
 |
| Krawędź konstrukcji przęsła |
 |
| Spód konstrukcji i oparcie na filarze |